اي پسران عزيزم من هردوي شما را به خدا وسرزمينم را به شما مي سپارم واز شما تقاضا دارم اگر مي خواهيد كه رضاي خاطر من فراهم گردد ذست اتحاد وياري به يكديگر دهيد تا پيوسته روح وروان من از شما شاد باشد.

فرزندان من پس از مرگ بدنم را در طلا و نقره و يا امثال ان نپوشانيد زودتر مرا در اغوش خاك كشورم بسپاريد زيرا مهد نيكي ها ثروتها و زيباييهاست.من عمر خويش را در ياري به مردم سپري نمودم.نيكي به ديگران در من خوشدلي و اسايش فراهم مي ساخت كه اين امر برايم از همه ي لذتهاي زندگي بالاتر بود.

اكنون حس ميكنم كه روحم اهسته اهسته از بدنم دور مي شود وبسي سبك شده ام اين راهي هست كه همه ي شما نيز خواهيد رفت. اگر از ميان شما كسي مي خواهد دستم را لمس كند و فروغ چشمانم را ببيند نزديك شود زيرا پس از مرگ راضي نخواهم بود دور من جمع شويد حتي به شما فرزندانم اجازه نمي دهم بدن بي روحم را نظاره كنيد و اه بكشيد.پس از مرگ من همه مردم ايران را براي شركت در سر مزارم كه پيكر بي جانم در ان خاك شده است فراخوانيد و از همگي پذيرايي نماييد و از شهري كه امدند بگذاريد با رسومات و فرهنگ خودشان مراسم را اجرا كنند زيرا با اين كار روح من در سراي ابدي شادمان و سربلند مي شود اينك براي اخرين بار مي گويم كه بهترين ضربتي كه مي توانيد به دشمنان وارد كنيد اين است كه با دوستان خود با مدارا ونيكي رفتار كنيد